Tanden poetsen

Cato loopt binnen bij Wolf. ‘Kom je spelen?’ Wolf is bezig met een bouwwerk. Het is een huis van gekleurde stenen die op elkaar geklikt worden. Het ziet er mooi uit. Hij wil wel mee, maar hij moet eerst zijn tanden poetsen. De badkamer is zo’n fijne plek. De tegels zijn lekker warm. En het ruikt er naar sinaasappel en het bos. ‘Is dat jullie tandenborstel?’ vraagt Cato. ‘Ja, dat is een elekstiele. Dan gaat het vanzelf. Kijk maar.’ Wolf laat het zien. Er staan drie tandenborstels. Wolf heeft zijn eigen tandenborstel. Hij is rood. Met een sticker van een zwijn en een stokstaartje erop. En dan staan er nog twee blauwe tandenborstels. Hij doet een grote klodder op het borsteltje. Het is een mooi borsteltje. Er staat een leeuw op. Als hij de borstel in zijn mond heeft, zet hij de tandenborstel aan. Zzzzzzzzrrrrrrrrrrr, hoort Cato. Ze kijkt toe. Wolf houdt de borstel stil. Bij elke tand. ‘Ie je? O aat et.’ zegt Wolf. Dan horen ze na een tijdje zzt zzt zzt en is het klaar. ‘Wil je ook eens?’ Cato mag het proberen. Zzzzzzzzzrrrrrrrr horen ze weer. ‘Aa! Et kiekkelt,’ giechelt Cato. Het is een kriebelig gevoel op haar tanden. Cato heeft een plasje in haar mond gekregen. Het wordt steeds voller. Er sijpelt een straaltje langs haar kin. ‘Dat kun je gewoon wegslikken, hoor,’ lacht Wolf. ‘Ander stroom je over.’ Zo staan ze een tijdje. Zzt zzt zzt horen ze weer. Wolf spoelt en droogt alles weer keurig af. Dan kunnen ze eindelijk buiten spelen. Want het was wel leuk, maar tandenpoetsen duurt ook altijd heel. Heel lang. Wat vind jij?