Wolf is de liefste vriend

Cato heeft een vriendenboekje. Ze heeft er zelf als eerste in geschreven. Waar ze woont. Wanneer ze jarig is. Wat haar lievelingseten is. En dat haar eenhoornennaam ‘Glitterende Regenboog’ is. Ze schrijft nog niets zelf hoor, nee, alleen haar naam. Die kan ze al. Heel netjes. Met de a in spiegelbeeld. Ze heeft al een paar keer aan Wolf gevraagd of hij ook wil schrijven. Maar Wolf wil niet. Hij vindt het stom. En voor meisjes. Alle vriendinnetjes van Cato hebben al geschreven. En mooie tekeningen gemaakt. En leuke foto’s erbij geplakt. Het wordt zo een heel mooi boekje. Nou wil ze toch zo graag dat Wolf ook schrijft. Wolf heeft het boekje nu thuis. Samen met vader vult hij de vragen in. Dan nog de tekening. Maar dat duurt heel lang. Cato moet drie keer vragen of ze het boekje al terug mag. En dan eindelijk, na een hele poos, vindt Cato het boekje op de deurmat. Wolf durfde het niet zelf terug te geven. Hij deed het door de gleuf en rende toen snel terug naar huis. Eindelijk, denkt Cato. En wat ziet ze als eerst? De tekening. En wat denk je? Het zijn wel honderd hartjes. Cato glundert ervan. En toen Wolf wist dat er ook een vriendenboekje bestond van superhelden heeft hij er ook één gekocht. En Cato mag er als eerste in schrijven.